Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Το «Διάζωμα» προωθεί μοντέλο ανάπτυξης …

Διαβάζουμε με ζήλια και ελπίδα: «… Σημαντικές προτάσεις με πρακτικό αντίκρισμα και ώριμα σχέδια ανάπτυξης παρουσιάστηκαν στην Ηπειρο, στη διάρκεια της τετραήμερης εξόρμησης του «Διαζώματος», αυτού του φαινομένου της κοινωνίας των πολιτών, με αφορμή τη ΣΤ΄ Γενική Συνέλευσή του. Η Ήπειρος, που φιλοξένησε 300 και πλέον μέλη και φίλους του «Διαζώματος», υπό την καθοδήγηση και έμπνευση του Σταύρου Μπένου, αποκτά το προνόμιο μιας περιοχής που «τρέχει» πλέον με την πιλοτική ταυτότητα της αναβαπτισμένης σχέσης πολιτισμού, τουρισμού, οικονομίας και κοινωνίας …» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠOΛITIΣMOΣ, Hμερομηνία δημοσίευσης 24-09-13).

Δίνουμε τα θερμότερα των συγχαρητηρίων μας στον κ. Σταύρο Μπένο και σε όλους όσους συμμετέχουν στη αξιέπαινη αυτή προσπάθεια και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις προσπάθειές τους.

Ζηλεύουμε – με κρυφή ελπίδα είναι αλήθεια – ότι κάτι παρόμοιο θα συμβεί και για την «περιφρονημένη» ιδέα της δημιουργίας του «Ασκληπιείου Πάρκου Αθηνών».

Ή μήπως ζούμε σε άλλο κόσμο;

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

H Αθήνα σε κάνει να υπάρχεις …

Λέει ο κ. καθηγητής:
  • Η πόλη μάς χρειάζεται και έχει να μας δώσει πολλά ακόμη …
και ακόμα:
  • Εχει κανείς την εντύπωση πως οι κάτοικοι ζουν μισοί μέσα στην πόλη και μισοί έξω απ’ αυτήν. Βρίσκονται μέσα στο παρόν, αλλά και έξω απ’ αυτό, όχι στο μέλλον ούτε στο παρελθόν, αλλά σε ένα άλλο φανταστικό παρόν όπου θα ήθελαν να βρίσκονται. Θεωρούν ότι τους ταιριάζει μια καλύτερη πόλη και μια καλύτερη ζωή, ιδέα που τους έρχεται κυρίως από την αίγλη του ονόματος της πόλης. Ζουν έτσι εν μέρει μέσα σ’ έναν υπερβολικό καθημερινό «ρεαλισμό» (πρέπει να επιβιώσουν) και εν μέρει σε μια φαντασίωση (πρέπει να πιστεύουν ότι το μαγγανοπήγαδο δεν μπορεί να είναι η μοίρα τους) …
  • Κύρια συνέπεια είναι ότι οι κάτοικοι δεν προσέχουν αρκετά ούτε την πραγματικότητα της πόλης ούτε και τις δυνατότητές της. Είναι σαν απορροφημένοι διαρκώς με κάτι άλλο και όχι με ό,τι συμβαίνει μπροστά τους. Γι’ αυτό τείνουν να χρησιμοποιούν την πόλη σαν αντικείμενο …  
  • Θα ήταν ευεργετικό για την Αθήνα να είχε περισσότερους ελεύθερους χώρους. Αλλά τι εννοούμε μ’ αυτό; Εννοούμε κενό χώρο, όχι ένα χώρο ελεύθερο μεν από κατοικίες, κατειλημμένο όμως από κτίσματα εγκαταστάσεις κ.τ.λ. Πρέπει να υπάρχουν χώροι οι οποίοι να προσφέρονται στις πρωτοβουλίες των κατοίκων
  • Επομένως, το να ανοίγουν χώροι στην Αθήνα είναι σαν να ενθαρρύνεται η σκέψη και η φαντασία των ανθρώπων να πηγαίνει σε μια μελλοντική πόλη, σε μια πόλη η οποία επιδέχεται βελτιώσεις, σε μια πόλη η οποία θα ήταν δυνατόν να ωφεληθεί απ’ αυτόν τον ρεμβασμό των ανθρώπων με πολλούς τρόπους. Ακόμη και σε πολιτικό επίπεδο. Ανθρωποι οι οποίοι μπορούν να αφήνουν το μυαλό τους να ξεδιπλώνεται και να μη σκοντάφτει διαρκώς σε εμπόδια που θέτει το «εδώ και τώρα» είναι πιο ενεργοί και χρήσιμοι για το σύνολο. Γι’ αυτό το αίτημα των νέων σήμερα για ελεύθερους χώρους είναι ορθό. Αφορά δε, ασφαλώς, και τη χρήση μεγάλων χώρων, όπως λ.χ. το Ελληνικό...

Τέλεια. Πολύ ωραία, αλλά υπάρχει μια μικρή παρατήρηση. 

Έχουμε συζητήσει με τον κ. καθηγητή και μας έχει δώσει τουλάχιστον την εντύπωση – αν όχι την υπόσχεση – να συνδράμει στην προσπάθεια προώθησης της ιδέας του «Ασκληπιείου  Πάρκου Αθηνών». 

Το παράδειγμα του Ελληνικού που αναφέρει μας απογοήτευσε, γιατί τα βλέμμα του πάει πολύ μακριά και δεν παρατηρεί τα εγγύτερα. Φυσικά δεν υπάρχει τίποτε κακό σχετικά με το Ελληνικό, αλλά εμάς μας προβλημάτισε το παράδειγμα. 

Ελπίζουμε  ότι σύντομα θα δούμε τις κατάλληλες αναφορές και στο Ασκληπιείο Πάρκο Αθηνών.