H Αθήνα σε κάνει να υπάρχεις …

«Το ζήτημα για την Αθήνα είναι να αποκτήσει ένα είδος ψυχής που θα περιέχει και την ψυχή των κατοίκων μέσα της», λέει ο Βασίλης Καραποστόλης. Καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συγγραφέας και διανοούμενος  (Συνέντευξη στη Γιουλη Επτακοιλη, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠOΛITIΣMOΣ, Hμερομηνία δημοσίευσης: 15-09-13). 

Λέει ο κ. καθηγητής:

• Η πόλη μάς χρειάζεται και έχει να μας δώσει πολλά ακόμη …

και ακόμα:

• Εχει κανείς την εντύπωση πως οι κάτοικοι ζουν μισοί μέσα στην πόλη και μισοί έξω απ’ αυτήν. Βρίσκονται μέσα στο παρόν, αλλά και έξω απ’ αυτό, όχι στο μέλλον ούτε στο παρελθόν, αλλά σε ένα άλλο φανταστικό παρόν όπου θα ήθελαν να βρίσκονται. Θεωρούν ότι τους ταιριάζει μια καλύτερη πόλη και μια καλύτερη ζωή, ιδέα που τους έρχεται κυρίως από την αίγλη του ονόματος της πόλης. Ζουν έτσι εν μέρει μέσα σ’ έναν υπερβολικό καθημερινό «ρεαλισμό» (πρέπει να επιβιώσουν) και εν μέρει σε μια φαντασίωση (πρέπει να πιστεύουν ότι το μαγγανοπήγαδο δεν μπορεί να είναι η μοίρα τους) …
• Κύρια συνέπεια είναι ότι οι κάτοικοι δεν προσέχουν αρκετά ούτε την πραγματικότητα της πόλης ούτε και τις δυνατότητές της. Είναι σαν απορροφημένοι διαρκώς με κάτι άλλο και όχι με ό,τι συμβαίνει μπροστά τους. Γι’ αυτό τείνουν να χρησιμοποιούν την πόλη σαν αντικείμενο …  
• Θα ήταν ευεργετικό για την Αθήνα να είχε περισσότερους ελεύθερους χώρους. Αλλά τι εννοούμε μ’ αυτό; Εννοούμε κενό χώρο, όχι ένα χώρο ελεύθερο μεν από κατοικίες, κατειλημμένο όμως από κτίσματα εγκαταστάσεις κ.τ.λ. Πρέπει να υπάρχουν χώροι οι οποίοι να προσφέρονται στις πρωτοβουλίες των κατοίκων …
• Επομένως, το να ανοίγουν χώροι στην Αθήνα είναι σαν να ενθαρρύνεται η σκέψη και η φαντασία των ανθρώπων να πηγαίνει σε μια μελλοντική πόλη, σε μια πόλη η οποία επιδέχεται βελτιώσεις, σε μια πόλη η οποία θα ήταν δυνατόν να ωφεληθεί απ’ αυτόν τον ρεμβασμό των ανθρώπων με πολλούς τρόπους. Ακόμη και σε πολιτικό επίπεδο. Ανθρωποι οι οποίοι μπορούν να αφήνουν το μυαλό τους να ξεδιπλώνεται και να μη σκοντάφτει διαρκώς σε εμπόδια που θέτει το «εδώ και τώρα» είναι πιο ενεργοί και χρήσιμοι για το σύνολο. Γι’ αυτό το αίτημα των νέων σήμερα για ελεύθερους χώρους είναι ορθό. Αφορά δε, ασφαλώς, και τη χρήση μεγάλων χώρων, όπως λ.χ. το Ελληνικό...

Τέλεια. Πολύ ωραία, αλλά υπάρχει μια μικρή παρατήρηση. 

Έχουμε συζητήσει με τον κ. καθηγητή και μας έχει δώσει τουλάχιστον την εντύπωση – αν όχι την υπόσχεση – να συνδράμει στην προσπάθεια προώθησης της ιδέας του «Ασκληπιείου  Πάρκου Αθηνών». 

Το παράδειγμα του Ελληνικού που αναφέρει μας απογοήτευσε, γιατί τα βλέμμα του πάει πολύ μακριά και δεν παρατηρεί τα εγγύτερα. Φυσικά δεν υπάρχει τίποτε κακό σχετικά με το Ελληνικό, αλλά εμάς μας προβλημάτισε το παράδειγμα. 

Ελπίζουμε  ότι σύντομα θα δούμε τις κατάλληλες αναφορές και στο Ασκληπιείο Πάρκο Αθηνών.